Michel wordt door drie broers uit een asociale familie ontvoerd en vastgehouden tot er een losgeldsom betaald wordt. Ze houden hem gevangen in het huis van hun ouders waar alle betrokkenen zich vriendelijk met elkaar verhouden. Zo vriendelijk zelfs dat Michel wanneer de ontvoering ten einde komt, aangeeft graag in de weekenden langs te komen.

The Kidnapping of Michel Houellebecq is een combinatie tussen een feelgoodmovie en een verfilming van een kidnapping. In deze combinatie zien we een ontmoeting tussen de cynische Franse intellectueel en de aso uit de onderste laag van de samenleving. Het woord “ontmoeting” lijkt hier op het eerste gezicht niet op zijn plaats omdat het om een ontvoering gaat. Deze ontvoering is echter zeer atypisch en dit levert veel ruimte op voor dialoog tussen de ontvoerde en de ontvoerders. De ontvoering is zo atypisch omdat de ontvoerders niks doen om hun identiteit tegenover de ontvoerde verborgen te houden. Men is vriendelijk en maakt duidelijk dat ze hem niks aan zullen doen en proberen zelfs op verschillende manieren toenadering te zoeken. Om te beginnen doen de ontvoerders hun best om het Michel naar zijn zin te maken. Hij krijgt wijn, sigaretten en er wordt zelfs een prostituee voor hem ingehuurd. 

De drie broers profileren zich allen met mannelijkheid en geweld. Ze praten hard, lopen stoer en zitten breeduit. Het geweld komt naar voren in hun hobby’s en passies. De één heeft een vechthond, de ander is kickbokser en de derde vertelt over zijn verleden als militair in het Israëlische leger. Dit geweld staat haaks op de wereld van de schrijver. Toch proberen ze de schrijver allemaal te vertellen over hun leven en hun passies. Daarnaast willen ook alle drie de mannen erkenning van Michel. Michel is geïnteresseerd, luistert en leert zelfs vechten. Op zijn beurt praat Michel met de mannen over literatuur en poëzie, niet omdat hij daar zelf over begint maar omdat de mannen hier interesse in tonen.

Michel Houellebecq komt over als een fragiele, cynisch man die tegen het zielige aan zit. Zijn lichaamshouding is in elkaar gedoken, hij loopt instabiel en zijn lippen vallen op een karakteristieke manier over elkaar, met vaak een sigaret er tussen. Deze sigaret wordt niet tussen de wijs- en middelvinger maar tussen de ring- en middelvinger vastgehouden, wat typerend is voor de markante lichaamshouding van Houellebecq. Het is mooi hoe het voorkomen van Houellebecq in contrast staat met het stoere en gewelddadige voorkomen van zijn ontvoerders. 

Wat de film sterk maakt is hoe het contact tussen Michel en zijn ontvoerders neergezet wordt. Dit wordt zowel in beeld als in dialoog gedaan. In het spel van de acteurs zie je hoe de verhoudingen liggen. Alhoewel de beelden van in sombere kleuren geschoten zijn maakt dit het geen somber geheel: de acteurs vullen met hun kleurrijke spel deze donkerte op. De gesprekken aan de eettafel lopen uiteen van ontroerend tot hilarisch en dit geldt ook voor het acteerwerk dat we zien. Dit is een film waar je met een glimlach op je gezicht uit loopt en die met een komische insteek de zwaarte van ontvoeringen op de hak neemt. 

Geschreven door Lottie van Haastrecht