Vol van verwachtingen ging ik afgelopen week naar La Grande Bellezza. Iedereen die ik er over sprak was laaiend enthousiast. En inderdaad, met het eerste shot word je onmiddellijk in de film getrokken. Het oog wordt gestreeld met Rome in zonnige kleuren met daarbij een koor dat prachtig zingt. In de volgende scène wordt Jep Gambardella geïntroduceerd op een feest met harde muziek en allerlei gekke figuren. Jep wordt gespeeld door Toni Servillo en hij is de hele twee en een half uur een plezier om naar te kijken.
Jep Gambardella is een 65-jaar oude man die in zijn jonge jaren een baanbrekend boek heeft geschreven en nu nog steeds op de roem daarvan leeft. Hij is journalist maar we zien hem vooral in het nachtleven van Rome. Hij gaat naar feestjes die tot diep in de nacht duren of heeft gesprekken met zijn vrienden op zijn dakterras dat op het Colosseum uitkijkt.
De regisseur Paolo Sorrentino kun je kennen van zijn laatste films Il Divo (2008) en This Must Be The Place (2011). Maar met La Grande Bellezza heeft hij verreweg de meeste aandacht gekregen. De film is op vele filmfestivals voor verschillende prijzen genomineerd en heeft er hiervan ook een indrukwekkend aantal gewonnen.
Ondanks de vele mooie elementen kwam ik niet zo enthousiast uit de film als ik had verwacht. Misschien kwam het door de hoge verwachtingen die zich door alle positieve verhalen hadden gevormd, ik weet het niet. Het eerste uur was inderdaad adembenemend, vooral door mooie beelden en het acteerwerk van Toni Servillo. Maar na een uur of anderhalf wordt het minder interessant. De beelden zijn nog steeds mooi, maar het verhaal voegt weinig meer toe. De semi- intellectuele discussies die op het dakterras worden gehouden worden voorspelbaar. Het Vaticaan wordt in het verhaal verweven, deze wordt sterk bekritiseerd. Maar op een gegeven moment komt er een heilige ten tonele en er wordt gesuggereerd dat zei wel echt heilig is. De kritiek op de kerk voegt weinig toe en zeker als vervolgens gesuggereerd wordt dat er echte heiligen bestaan. In de film komen twee keer computer geanimeerde dieren voor, dit is jammer omdat alle beelden prachtig zijn maar deze dieren zien er nep uit.
Al met al blijft La Grande Bellezza een enorme aanrader, een van de mooiere films van 2013. Maar bij alle roem die de film krijgt mogen wat kanttekeningen worden geplaatst. De eerste anderhalf uur zijn erg sterk, jammer dat het laatste uur afdoet aan het geheel.
De aftiteling wordt door andere recensenten beschreven als prachtig, maar een langdradige aftiteling met filmbeelden er onder zonder dat er daarna nog iets komt was naar mijn mening eerder een afbraak dan een toevoeging. Als je de film nog niet gezien hebt, zeker gaan! Wie weet blijkt het toch een van de mooiste films te zijn die je ooit hebt gezien.
Trailer van La Grande Bellezza: http://www.youtube.com/watch?v=KqMhf9utyWQ