Waarom willen mensen toch in grote steden wonen? Het leven is er druk en onpersoonlijk; ontmenselijking ligt altijd op de loer. Voor je het weet word je op de werkvloer ingehaald door een jongere, betere versie van jezelf en is je vrouw veranderd in een harteloze materialist. Gelukkig vertelt Pop Aye wat je op die momenten moet doen: terugkeren naar je geboortedorp, met een olifant aan je hand.

Thana, de hoofdpersoon in deze tragisch-komische roadmovie, voelt zich verslagen en krachteloos. Zijn egocentrische collega’s poetsen zijn nalatenschap uit en zijn vrouw is ijskoud geworden. Wat geeft hem nog levenslust? Wanneer hij in een opwelling besluit om een olifant te kopen, is dat daarom al een overwinning op zich: Thana’s olifant is een middelvinger naar iedereen die hem vraagt zichzelf weg te cijferen. Niettemin ontketent Thana’s aankoop in de eerste plaats de melancholicus die zich tijdens zijn vijftiger jaren in hem heeft genesteld. Want waar deze doorsneeman nu een succesvol architect in Bangkok is die alle burgergoals (huis, vrouw, inkomen) kan aftikken, was hij ooit een idealist, van het platteland naar de grote stad getrokken als een vlieg naar het licht. Het is tijd dat Thana op zoek gaat naar wat hem ook alweer mens maakte, en hij denkt dat te gaan vinden in zijn geboortedorp.

“Thana keert terug naar zijn geboortedorp met een olifant aan zijn hand.”

Wat volgt is een ludieke en sympathieke roadtrip waarin de affectieve relatie tussen Thana en zijn olifant centraal staat. Thana meent in de olifant het huisdier uit zijn kindertijd te herkennen en noemt het beest dan ook bij zijn naam: Pop Aye. Maar de olifant is nog niet het kleurrijkste personage in de film. Zoals het een roadmovie betaamt ontmoet Thana de ene na de andere vreemde vogel waar hij normaliter niks mee van doen heeft: zwervers, politie-agenten, sekswerkers. Thana, voortreffelijk belichaamd door muzikant Thaneth Warakulnukroh, blijkt een warme man die gemakkelijk vriendschappen sluit. Hierin ontwaart zich de Westerse moraal waarvan deze in het Oosten opgenomen film doordrongen is, wellicht toepasselijk voor een film met een Singaporese regisseur. Thana’s warmte blijkt namelijk voort te vloeien uit zijn hervonden band met ‘de natuur’: zijn compassie voor atypische en verloren karakters wordt steevast beloond en uiteraard komt de ontwakende man met een aantal oude angsten in het reine. Het had geschreven kunnen zijn door Gert-Jan Seegers en opgenomen in Zuid-Frankrijk, al had de olifant daar waarschijnlijk misstaan. Thema’s als levenslust, compassie en nostalgie zijn universeel, maar iets meer eigenheid had deze Thaise film geen kwaad gedaan.

Er valt veel te genieten in deze lieve film, maar het geheel is niet heel bijzonder. Er wordt gereflecteerd op het leven zoals vijftigers dat graag doen, de ongecompliceerde liefde van mens naar dier wordt respectvol benaderd en de beelden van het mysterieuze Thaise landschap mogen er zeker zijn. Wat de film echter de das omdoet is de ongegeneerde huisje-boompje-beestje-moraal die zich met name in de eindscène genadeloos manifesteert.

Geschreven door Bastiaan Loopstra, tekening door Nora Hazhaz