Ik hoorde dat tegenwoordig het probleem in de liefde is dat we niets meer op het spel zetten. De angst om te veel te geven en dan de plank mis te slaan is te groot. Babyteeth laat ons zien wat er gebeurt als we niets meer te verliezen hebben en met ogen dicht de liefde in duiken.

Milla heeft kanker, zit aan de chemo en woont met haar ouders die in de knoop zitten door verdriet en onmacht. Maar ze is ook een jong meisje van 15 dat verliefd wil worden, naar feestjes gaat en rondloopt in gekleurde pruiken. De film start op een station, waar ze  bijna omvergelopen wordt door Moses. Moses is een verwilderde, drugs-verslaafde jongen die op zoek is naar een slaapplek. Een classic ‘bad boy’ en daarmee onweerstaanbaar voor Milla. Milla krijgt echter een bloedneus en er volgt een onbevangen moment waar zij in de armen van Moses eindigt die, om het bloeden te stoppen, zijn smoezelige shirt tegen haar neus drukt. Het moment balanceert op het randje van romantisch en riskant, maar Milla besluit hem toch uit te nodigen bij haar thuis. Er volgt een ongemakkelijk diner met Moses bij haar thuis, waar haar ouders op een onbeholpen manier proberen een gesprek met hem te voeren. Het wordt snel duidelijk dat het niet uitmaakt wat ze zeggen, want Milla is allang voor hem gevallen. Met haar onverschrokken en ordeelloze houding wint ze in een serie ontmoetingen Moses voor zich, bijna zonder dat hij het echt doorheeft. De haast tastbare spanning tussen de twee wordt versterkt door het bewegelijke en soms zelfs onscherpe beeld. Het voelt alsof je een vlieg aan de muur bent in haar leven, wat het geheel puur en kwetsbaar maakt. Daarnaast zorgen de pastelkleuren en het zachte licht voor een droomachtige sfeer, waar je als kijker maar al te graag in meegaat. 

Ondertussen besluiten haar ouders, tegen alle traditionele pedagogische adviezen in, dit alles door de vingers te zien. Haar kortstondige geluk is hun meer waard dan lange-termijn veiligheid. Lange-termijn is immers niet relevant voor Milla, wiens kans op echt volwassen worden helaas met de dag kleiner wordt. 

Babyteeth is geen schrijnend verhaal over een meisje met kanker dat aan het lijntje wordt gehouden door een junkie, maar gewoon een verhaal over een meisje dat verliefd wordt, haar ziekte ten spijt. Het laat zien dat ook als iets ingewikkeld, onwaarschijnlijk of eindig is, liefde iets vanzelfsprekends kan zijn, waar je soms niet teveel over moet nadenken. 

Geschreven door Anne Oort