In Buladó, de openingsfilm van het Nederlands Filmfestival 2020, vertelt regisseur Eché Janga (HELIUM, Hallali) over de strijd tussen de Curaçaose cultuur en maatschappij door de ogen van de 11-jarige Kenza (Tiara Richards). Samen met scenarist, toneelschrijver en hoorspelschrijver Esther Duysker schreef hij deze moderne vertolking van een traditioneel Curaçaos verhaal dat al generaties lang over het eiland leeft.

Kenza woont met haar vader Ouira (Everon Jackson Hooi) en opa Weljo (Felix de Rooij) op het uitgestrekte platteland van Curaçao. Gevoed door de eerste puberale hormonen vecht ze zich los van de autoriteit van haar vader en gaat op zoek naar haar eigen identiteit. Ze trekt op met de spirituele Weljo, die op het terrein van Ouira zijn dagen slijt als beschermer van de voorouders en geesten. Ze leert over de traditionele cultuur, natuurkrachten en over haar overleden moeder. Des te meer Ouira haar probeert weg te leiden van opa Weljo’s dwaze ideeën, des te meer ze zich stort op de levenswijze van de oorspronkelijke eilandbewoners. Met rigoureuze maatregelen probeert Ouira haar en Weljo alsnog onder de duim te krijgen.

Buladó is doordrenkt met eeuwenoude energieën, gebundeld in de vrijheid van de wind. Als Tiara Richards de mantra “Vliegende vissen verdrinken niet” opdreunt, spatten de oerkrachten van het scherm af. Ze speelt haar rol met volwassen overtuiging en zelfverzekerdheid en weet de zoektocht naar vrijheid te portretteren als een ervaren kunstenaar. Adembenemende natuurbeelden gunnen het publiek een moment van rust, waarna vader Ouira en opa Weljo elkaar voor de zoveelste keer in de haren vliegen. Everon Jackson Hooi en Felix de Rooij vertalen de strijd van vooruitgang en het grote geld tegen tradities en natuur in een vurig een-op-een gevecht, die menig Nederlander versteld doet staan van de rijkdom aan cultuur op Curaçao.

Mijn beeld van de eindeloze stroom aan toeristen op overvolle stranden blijkt een valse afschildering te zijn van alles wat het eiland te bieden heeft. Geef mij maar ‘het échte’ Curaçao. Buladó heeft mij een belangrijke boodschap gebracht: zet je cultuur en tradities niet zomaar aan de kant. Onthoud waar je vandaan komt. De mens is onlosmakelijk verbonden met zijn roots, ongeacht geloof, leeftijd of status. In ons bloed stroomt een unieke mix van tradities, normen en waarden, die niet voor niks generatie op generatie is doorgegeven. Buladó houdt een spiegel voor, die onze connectie met de krachten van Moeder Aarde blootlegt. Misschien is dat in het tijdperk van nu precies wat we nodig hebben om na te denken over ons gedrag tegenover de aarde en haar inwoners.

Geschreven door Daan Robberse