PIETA het wereldberoemde beeld van Michelangelo Buonarroti van Maria met haar gestorven zoon in de armen, een compassierijk beeld vol van verloren menselijkheid. Nu laat de Zuid-Koreaanse Kim Ki-duk een geheel eigen interpretatie zien van deze band tussen moeder en zoon. Zijn nieuwe film, die de Gouden Leeuw won op het filmfestival van Venetië, gaat over een man die schulden int bij mensen die woekerleningen hebben afgesloten. Wanneer deze mensen echter niet op tijd betalen, zorgt hij voor letterlijke verminking van zijn slachtoffers waarop hij vervolgens het geld van de verzekering claimt. Gitzwart, rauw en ontzettend controversieel; waar liggen de grenzen? En wat betekenen mensenrechten nog als er diepe gaten blijken te zitten in de barrières? In deze harde onderwereld huizen simpele waarden die sterk op de proef gesteld worden door de mens zijn zwakste eigenschap: zijn hunkering naar kapitaal. Je krijgt de meest afschuwelijke beelden voorgeschoteld en je kunt niets doen. Niets. Als deze schuldinner op een gegeven moment bezoek krijgt van een mysterieuze vrouw die zegt zijn moeder te zijn, wordt de vraag duidelijk of hij nog enige liefde schijnt te kennen. Want liefde, och wat snak je daarnaar gedurende deze film. Liefde, solidariteit en redelijkheid. Alsjeblieft, mensen. Hoe worden wij anders geacht te leven? Kim Ki-duk heeft hier zo zijn eigen antwoord op. Aan de hand van verloren zielen die of smachten om vergiffenis of loeren op wraak, wordt duidelijk dat voor alles een prijs betaald moet worden. Ook voor liefde. Hoeveel heeft een moeder over voor haar zoon? Mocht je dit willen weten; in Pieta wordt de prijs duidelijk.

Het zal helder worden op de meest grillige en melodramatische manier, waarbij Kim Ki-duk geen enkele taboes lijkt te kennen. Boete doen is misschien wel het grootste thema dat gelinkt wordt met het christendom, waar het beeld van de Pieta zelf van afkomstig is. Doordat je je vrijwel alleen maar bevindt tussen anti-helden is dit thema heel toegankelijk. Je weet immers dat ze fout zíjn en daarom het boete doen ook daadwerkelijk verdienen. En met dank aan je spiegelcellen zit je daar natuurlijk niet helemaal gevoelloos in de zaal, je kunt je nog wel enigszins verbonden voelen met deze anti-helden. Dan nog zal je af en toe wegkwijnen bij het incasseren van een uitgedeelde beloning. Pieta is een gruwelijke maar ijzersterke vertelling die in de meest heftige en foute facetten van het menselijk bestaan enige schoonheid weet te vinden. Een vertelling die je als kijker kunt inpakken om er vervolgens nog een heel mensenleven over na te denken.