Bij het bekijken van de trailer geeft Fill the Void een sombere indruk. Het verhaal gaat over de 18-jarige Shira uit een joodsorthodoxe gemeenschap in Tel Aviv, Israel. Haar zuster overlijdt in het kraambed. Om er voor te zorgen dat haar zwager en de pasgeboren baby niet naar België verhuizen, komt ze voor de keus te staan om met de man van haar zus te trouwen.

De sombere sfeer van de trailer wordt meteen verdreven door de eerste scene; moeder en dochter in supermarkt op zoek naar de mogelijke huwelijkskandidaat. Ze kunnen hem niet vinden dus er wordt even getelefoneerd. “Hij staat bij de zuivel”, zegt de persoon aan de andere kant van de lijn. Ze bekijken de ietwat sullige jongen bij de zuivel. Niks lijkt een huwelijk in de weg te staan, maar dat verandert wanneer Shira’s zus dood gaat.
Zou jij trouwen met de echtgenoot(te) van je overleden broer of zus? Dit is de vraag waar Shira zich in Fill the void mee bezighoudt. Vanuit de moderne westerse cultuur is dit een absurd idee. Trouwen doe je uit liefde, en niet met een oudere man die je niet goed kent, omdat dat van jou verwacht wordt. Maar regisseuse Rama Buhrstein laat ons zien dat het niet zo simpel in elkaar zit. Oké, wij vinden het normaal dat je uit liefde met iemand trouwt, maar wat is liefde eigenlijk? Dit is maar iets tijdelijks, iets vluchtigs, niet zo raar dat tweederde van de huwelijken in een scheiding eindigt. In Fill the void is het geloof de basis, een veel sterkere basis dan liefde. Het echtpaar leert elkaar pas na het huwelijk kennen, maar door de sterke familiebanden en het allesoverheersende geloof hebben ze een hechte verbintenis.

Rama Buhrstein komt oorspronkelijk niet uit de joodsorthodoxe gemeenschap, maar heeft zich hier zelf op haar 26e bij aangesloten. In deze cultuur is het gebruikelijk dat de vrouwen zich toeleggen op het maken van kunst, en deze is dan ook meestal voor en over vrouwen. Eigenlijk erg geëmancipeerd. Fill the void is bedoeld om de buitenwereld een kijkje te geven in Buhrsteins joods-orthodoxe cultuur. Op deze manier wil zij de vooroordelen aan het wankelen brengen. En dat is gelukt! De film raakt een snaar die je van te voren niet dacht te hebben.
Misschien komt het ook door het intieme filmwerk dat je zo meegezogen wordt in de film. De meeste scenes zijn in huiselijke sferen gefilmd, waarbij je erg dicht op de gezichten van de acteurs zit. De emoties hoeven op deze manier niet uitgeschreeuwd te worden om goed voelbaar te zijn. Er wordt veel scherptediepte toegepast waardoor je ook extra gericht wordt op waar je naar moet kijken.

Buhrstein maakt een mooie opening tussen verschillende culturen. Voor ieder die zijn blikveld wil verbreden en meer van een andere cultuur wil leren is Fill the void een echte aanrader. Maar je kunt er ook net zo goed naar toe gaan als je geraakt wilt worden door een heel intens beeld van een jong meisje, verscheurd door gevoelens.