Niet meer het nieuwste van het nieuwste, maar voor wie nog niet geweest is, volgende week is je laatste kans om naar We Are The Best te gaan! Er zijn verschillende redenen waarom je nu nog op deze film geattendeerd moet worden.

Toen ik na deze film thuis kwam ben ik meteen de badkamer in gesneld en heb geprobeerd een hanenkam te maken, vervolgens heb ik andere kleren aangetrokken en punk muziek aangezet. Deze film neemt je mee in de wereld van drie dertienjarige meisjes die een punk bandje beginnen. Dit vrolijke portret van drie opgroeiende kinderen is erg herkenbaar en gelukmakend. Dit komt door de oprechtheid van de meisjes, de stoere houding die ze zich aanmeten en de goed gekozen kleding die ze dragen. Het aspect van punk is aandoenlijk bij zulke jonge kinderen en haalt, als je daar gevoelig voor bent, de anarchist in je naar boven.

Mocht het nou toch niet lukken om deze film nog te zien, dan is er een andere oplossing. De andere films die ik van van Lukas Moodysson gezien heb, zijn ook erg de moeite waard. Fucking Åmål (1998) is zijn eerste film. Deze gaat over de liefde tussen twee tiener meisjes en is al een klassieker te noemen. Recent was een minder bekende film van hem in Eye te zien, Lilya 4-ever (2002). Deze film heeft niet het vrijblijvende karakter van de andere twee films. Een zestien jarig meisje uit het voormalig Oostblok komt in de prostitutie terecht. Mooie, sombere beelden van vervallen Sovjetflats en een zeer sterk spel van Oksana Akinshina.

Als je zin hebt in een vrolijke film die je weer meeneemt naar je jonge jaren is We Are The Best perfect. Voor wie liever de gruwelen van onze wereld wil zien is Lilya 4-ever de goede keuze. Fucking Åmål is de gulden middenweg omdat het zowel een worsteling laat zien, maar toch niet alleen uit pure ellende bestaat. Mocht je geen keuze kunnen maken dan is er maar een oplossing, alle drie kijken!

Geschreven door Lottie van Haastrecht