La Città Eterna, Caput Mundi, “de eeuwige stad”. Iedereen die een reis naar Rome onderneemt zal onder de indruk zijn van deze bijzondere stad. Iedere straathoek ademt kunst en geschiedenis. De stad schittert door pracht en praal. Maar hoe zit het met de wegen die leiden naar Rome?

De GRA (Grande Accordo Anulare) is de grootste en meest drukke ringweg van Italië die toegang verleent tot Rome. De snelweg, met de nooit stilstaande auto’s die dag en nacht rijden, lijkt Rome als een rivier te omsluiten. Langs de snelweg wonen en werken intrigerende mensen. Hun karakter schetst regisseur Rosi in zijn boeiende documentaire Sacro GRA (“de heilige GRA”).

De portretten van uiteenlopende figuren kennen geen samenhang en er is geen sprake van interviews. Het is dan ook niet Rosi’s bedoeling geweest een verhaal te vertellen. Hij neemt de kijker mee in de wereld van een ambulancebroeder die ’s nachts van het ene naar het andere verkeersongeluk snelt, een natuurliefhebber die zich ontfermt over palmbomen die door kevers worden bedreigd, bewoners van een sociale huurflat die altijd wel wat te klagen hebben over hun uitzicht en vele anderen die de zelfkant van de Romeinse samenleving karakteriseren. Doodgewone interacties en gesprekken zijn veelal humoristisch en doortrokken van typisch menselijke trekken. Rosi maakt de kijker tot observator. Het is fascinerend om te mogen observeren.

Niets van schoonheid dus, zoals andere grote filmproducties zoals La Grande Belleza en La Dolce Vita wel doen geloven als het over Rome gaat… Hoewel? De schoonheid zit ‘m niet in de pracht en praal, maar in de eenvoudige manier waarop de mensen die langs de GRA wonen, leven. Het is ontroerend om te zien hoe de visser die als enige nog op palingen vist in de Tiber zich boos maakt over een krantenartikel over palingen. Het gaat nergens over, maar is mooi door zijn eenvoud.

Sacro GRA is een documentaire van sfeerimpressies die niets met elkaar gemeen hebben, maar geeft de kijker een eerlijk en interessant beeld van de alledaagse Romein die woont langs de “eeuwige ringweg”.

Geschreven door Figen Geerts