De relatie tussen vader en zoon staat op springen. Althans in het hoofd van Nicolas.

De man des huizes houdt er een ander huwelijk op na en denkt het met wat enveloppen goed te maken. Waar hij als vader zoveel mogelijk aan Nicolas probeert mee te geven, wilt Nicolas alles het liefst meteen weer van zich afslaan.

De spanning is kalm doorgevoerd in de frustratie van de jongen zelf: op een gegeven moment voelde zelfs ik als toeschouwer die beklemming en wilde ik hem vergezellen op de tocht naar vrijheid. Ik dobberde over de rivier met hem mee, lachend, huilend, fronsend. Door het rustige tempo van de scenes blijft de sfeer heel ruimtelijk, maar tegelijkertijd is het door de gezichtsuitdrukkingen van Nicolas heel intens. De warme kleuren die de filmmakers gebruiken voelen als een dekentje over deze bittere en vooral harde vertelling over papa’s en de zin van het leven.

Wat moet ik met mijn vader (ofwel het leven, dat verdomde leven, wanneer ook eens niet). Ontmoet Nicolas: waar beide oevers van de rivier deze vraag niet kunnen beantwoorden, wordt in stilte duidelijk dat tevens die derde kant er niet veel van bakt.

De zoektocht (het coming-of-age verhaaltje) maak je samen met de ingetogen maar aanwezige blikken van deze mysterieuze jongen, gespeeld door de debuterende (!) Alian Devetac. Dat meester Scorsese de rol van producent vervulde is er niet aan af te zien, niks voorgekauwd Hollywood, The Third Side of the River laat je eigen denken het op een loopje zetten. Waar volgens Scorsese normaal gesproken het geweld de frustratie moet accentueren, doet Nicolas dat nu enkel met zijn ogen.

Waar mijn denken tijdens het kijken vooral uit bestond was o.a.:

• Ik voel zoveel liefde voor die jongen, want ik snap hem zo goed en hij kijkt zo mooi.
• Die opgekropte woede moet eruit, laat die jeugdige koppigheid toch varen Nicolas, komop, gooi iets stuk ofzo.
• Foute foute vader, macht en geld, altijd de touwtjes in handen, anders plas je nog in je broek. Fucker.
• Ik hou zoveel van dit soort films, van die puurheid, het is zo echt.

En dat laatste is wat The Third Side of the River zo kostbaar maakt. Er is geen overvloed aan uitleg nodig: in de simpelheid van het alledaagse vind je zelfs meer dan in expliciete beelden die je juist dátgene heel erg duidelijk moeten maken. Nicolas’s blik zegt genoeg.

Geschreven door Noah Berhitu