In deze film staat Val centraal. Ze is al jarenlang de vaste hulp in huis van een welvarende familie in Sao Paulo. Naast het huishouden is Val ook grotendeels verantwoordelijk voor de opvoeding van de 17 jarige zoon des huizes, Fabinho. Val is dol op hem en hij op haar. Van zijn eigen moeder Bárbara krijgt Fabinho namelijk niet veel aandacht, zij ziet hem vooral als een blowende nietsnut en heeft niet veel goeds voor hem over, net als voor haar echtgenoot dr. Carlos. Dr. Carlos ziet zichzelf als welgemanierde, ruimdenkende man, maar enkel als het hem uitkomt.

Er is een duidelijke rolverdeling in het huishouden, waarbij Val een ondergeschikte positie heeft aan het gezin. Als werkneemster moet ze het gezin om hun wenken bedienen, mag zij niet bij het gezin aan tafel zitten en al helemaal niet in het zwembad van het gezin komen. In de loop der jaren zijn er veel ongeschreven regels ontstaan waarmee deze verstandhoudingen blijven bestaan. Op een feestje van de familie serveert Val bijvoorbeeld hapjes, terwijl de gasten haar geen blik waardig gunnen. Het gezin en Val zitten vast in een patroon waarbij er vrijwel geen ruimte voor een echt gesprek is.

Hier lijkt verandering in te komen als op een dag Val’s dochter Jessica haar moeder op belt. Jéssica woont aan de andere kant van Brazilië maar wil graag een tijdje bij Val intrekken om zich voor te bereiden om haar toelatingsexamen voor de universiteit. Val ontvangt haar in eerste instantie met open armen, maar beseft zich dan nog niet dat de komst van haar dochter voor heel wat leven in de brouwerij zal gaan zorgen. Jéssica is namelijk niet bekend met alle ongeschreven regeltjes en is ook niet van plan zich aan te passen aan de gang van zaken. Waarom zou ze immers op een matrasje naast haar moeder op de grond slapen als er nog een enorme logeerkamer is die niet gebruikt wordt? En waarom zou ze niet ook wat van Fabinho’s speciale ijs mogen eten? Hiermee zit Val in een moeilijke positie, blijft ze trouw aan de regeltjes en het leventje dat ze kent? Of geeft ze toe dat ze het stiekem best wel wat voelt voor Jéssica’s verfrissende blik op zaken?

Que Horas Ela Volta? brengt een discussie ter tafel die heel actueel is in Brazilië, want de inferieure behandeling van Val staat symbool voor een duidelijk klassensysteem dat in een groot deel van het land de norm is. Hoewel dit op het eerste oog een gevoelig onderwerp lijkt, voelt de film echter nergens zwaar. Dit komt grotendeels door de onuitputtelijke positieve houding en humor van Val, een personage waar je als kijker echt van gaat houden. Het begrip loyaliteit loopt als een rode draad door Que Horas Ela Volta?, waardoor het zowel een maatschappijkritische als warme film is.

(Onder meer bekroond met een C.I.C.A.E. Award (filmfestival Berlijn) en Special Jury Price (Sundance Filmfestival)

Geschreven door Annelies