“Een goede dokter moet zijn emoties de baas blijven.” – Jenny Davin

Jenny Davin is een methodische huisarts in Luik. Haar emoties en professionele instelling komen echter in conflict als ze een fout maakt die haar schuldgevoel aanwakkert.

Ze begint een moeizame tocht naar hartenrust, die haar ongemerkt dieper en dieper een schimmige wereld in trekt.

La fille inconnue van de gebroeders Dardenne (Rosetta, Le Silence de Lorna) houdt een goede balans tussen Jenny’s dagelijkse routine en het avontuur waar ze geleidelijk aan in stapt. De volgende stap in het ontrafelen van een raadsel is nooit ver weg, maar wordt wel geloofwaardig gemaakt door de niet aflatende bezoeken en behandelingen van patiënten.

Opvallend genoeg zijn het voornamelijk de scènes van de tweede categorie die het beste werken. Een groot deel van de film ben je met haar alleen, in een kleine ruimte, terwijl ze zwijgend op weg is of haar daden overdenkt.

De ijzersterke regie van zowel spel als beeld komen hier volledig tot hun recht; in een film van twee uur zonder muziek moet alles klinken als een klok. En het werkt.

De delen waarin Jenny op zoek gaat naar het leven van het ‘onbekende meisje’ zijn spannend. Ze speelt een detective zonder enige bevoegdheid, afgezien van medische kennis en een beroep op medemenselijkheid, een tactiek die haar helaas net te vaak goed uitkomt. Deze kant van het verhaal is zwakker dan de stukken over haar dagelijkse leven; de manier waarop ze dichter en dichter bij een oplossing komt is wat gemakkelijk. Het laatste stukje van de puzzel wordt aan het einde van de film zomaar in haar schoot geworpen. De extreem realistische sfeer, die door de natuurlijke inborst alles wat in beeld komt intrigerend maakt, gaat hier tegen het script werken.

Blijkbaar is het verhaal van haar zoektocht ondergeschikt aan wat de Dardennes werkelijk wilden laten zien; een fantastische actrice en een goed doordacht personage.

Uiteindelijk is dit een film over menselijkheid. De kille buitenkant van Jenny waar het publiek eerst mee te maken krijgt smelt weg en we krijgen een sterk empatische vrouw te zien die een vlam doet ontwaken in haast alle personages waar ze mee spreekt. Ze bereikt haar doel, niet door autoriteit uit te oefenen maar door zich net onder de anderen te plaatsen, en een appèl te doen op hun liefde.

Al met al is La fille inconnue een interessante, fijne film met een verhaal dat wat zout mist.