Quote: “You won’t be with him, he’s not from our tribe.”

Op een klein blaadje bij de kassa staat: Tesnota. Deze film bevat heftige beelden.” Opmerkelijk, dacht ik. Hoe heftig kan het zijn? Is het heftig als The Human Centipede, of heftig als Those Who Make Revolution Halfway Only Dig Their Own Graves? Ondanks de waarschuwing, is de film zeker het kijken waard. Het langzame tempo geeft je de tijd om het schitterende camerawerk te bewonderen.

Het drama Tesnota gaat over Ilana, een Joods meisje in een kleine stad ten noorden van de Kaukasus. Het verhaal speelt zich af aan het einde van de jaren ’90, zo tussen de Tsjetsjeense oorlogen in. Haar broer David gaat trouwen met een ander Joods meisje, genaamd Lea, maar zij worden op een avond ontvoerd. De familie van Ilana moet losgeld bij elkaar weten te krijgen om hen vrij te kopen. Ze vragen de Joodse gemeenschap om hulp, maar ze lijken er alleen voor te staan.

De film benadrukt het drukkende gevoel die een gemeenschap kan hebben. Waar hoor je bij? Op wie kan je rekenen? En kunnen verschillende culturen met elkaar samenleven? Ilana leeft namelijk in een dorp met Kabarden, een lokale etnische groep die overwegend moslim is. Ook is er een volkerenoorlog, namelijk het Tsjetsjeense volk tegen de Russen. Het schuurt dus tussen de mensen in de film, en om olie op het vuur te gooien heeft Ilana ook nog eens een relatie met een Kabardiaan. Haar moeder accepteert dit niet en vindt dat ze met iemand van de Joodse gemeenschap moet trouwen.

De film heeft een bijzondere vorm van cinematografie.  Het formaat van de film is 4:3, dit versterkt het benarde gevoel van krappe ruimtes en geeft goed de conflicten tussen personen weer. Ook langdurige shots brengen de emoties van de film zeer goed over. Je kan de schaamte, het verdriet, de woede en de oneerlijkheid van het scherm af zien spatten. Verder is opvallend dat het stemvolume van de acteurs laag is. Zowel de personages als de camera staan dichtbij elkaar, dus in combinatie met het stemvolume benadrukt dit het drukkende gevoel.

Het enige heftige beeld van de film is, is dat er beelden van een documentaire in voorkomen over de Tsjetsjeense Oorlog. Op die beelden zie je personen mishandeld en geëxecuteerd worden met een mes. Hoewel ik snap dat deze scène erin is gezet om de botsende culturen te benadrukken, was deze expliciete passage in mijn optiek niet nodig geweest. De dialoog met de verschillende personages in de film laten al doorschemeren dat het niet lekker botert tussen de verschillende culturen. De expliciete beelden voelde dus een beetje als mosterd na de maaltijd.

Al met al is het een prachtige film met een melancholische ondertoon. De cinematografie van de film is bijna perfect voor het verhaal, het geeft precies het gevoel dat nodig is. Maar de executie scène voelt als een mes op de keel om de Tsjetsjeense Oorlog door te drukken.

Geschreven door Wayne de Boer