Met haar echtgenoot praat hoofdpersonage Abigail nauwelijks, maar wanneer ze eenmaal schrijft vloeien alle gedachten eruit. Er wordt weinig gesproken, totdat Abigail Tallie ontmoet, wiens echtgenoot in de buurt een boerderij huurt. In het nog-jonge Amerika wonen Abigail en Dyer in de bergen waar ze een ingetogen boerderij runnen. Beide geïsoleerd van elkaar door het verdriet om hun recent overleden dochtertje, pruttelen ze door om wat te maken van het leven op de boerderij. Waar Abigail vooral leeft, is in het administratieboek wat ze – buiten Dyer’s weten om – heeft omgedoopt tot haar dagboek. Hierin kan ze alles kwijt. Abigail schrijft de dagen vol met dingen die ze niet uit kan spreken.

Abigail en Tallie, die zich naast hun verplichte dagtaken stierlijk vervelen, beginnen vaker samen hun dagen door te brengen. Ze kunnen ongedwongen praten met elkaar over wat er in hen omgaat en raken sterk aan elkaar gehecht. Abigail wacht elke dag met smart op Tallie. Pas wanneer ze haar aan de top van de heuvel ziet verschijnen verdwijnt Abigail’s buikpijn van de spanning over of Tallie vandaag weer zal komen. De dagen die ze samen doorbrengen zijn voor beide momenten waar ze hun hele leven al op aan het wachten waren: momenten waarin ze gewoon kunnen zijn. De verstikking die het alledaagse leven als vrouw en echtgenote bezorgt, is er op hun momenten samen niet. Je voelt als kijker hoe waardevol maar fragiel hun tijd samen is. Je wilt maar al te graag dat hun momenten oneindig zijn. De twee hebben een verhouding die zo uit den boze is, dat er niet eens een woord bestaat voor hun soort liefde. 

Opmerkelijk is ook dan ook dat Abigail’s beschrijving van haar gevoelens over Tallie een omschrijving van liefde is zoals we die in deze tijd niet kennen. Het Amerika van 1856 praat niet over homoseksualiteit, maar Abigail’s en Tallie’s verhouding is voor de kijker luid en duidelijk. Ondanks de geheime aard ervan. Abigail’s woorden omschrijven echter niet alleen aantrekkingskracht en liefde, maar ook de gelijkwaardigheid en diepe verbinding die zij en Tallie delen als vrouwen levend in een tijd en maatschappij waar onderdrukking en beperking de norm is.

The World to Come is dan ook een film die niet alleen gaat over twee vrouwen die in het geheim verliefd op elkaar zijn, maar over vrouw zijn an sich. Toen en nu. Want laat je vooral niet wijsmaken dat jezelf klein moeten maken en in dienst van mannen staan geschiedenis is. Zo wordt Tallie verweten dat ze haar female duties niet naleeft omdat ze geen seks wilt met haar echtgenoot; een gedachte die tegenwoordig ook nog regelmatig rond gaat. De man-vrouw verhoudingen, die door de setting van de film gedateerd lijken, zijn vaak juist ook herkenbaar in het nu.

Gevoelens rondom liefde en vriendschap wordt op bedachtzame maar krachtige wijze verbeeld door regisseur Mona Fastfold. De intieme en zachte manier waarop Abigail en Tallie met elkaar omgaan, maakt de film tot een subtiel gebracht dramatisch liefdesverhaal. Kwetsbaar, tragisch, eindig.  

Geschreven door Gaia van Maanen