Je hoeft niet ver te reizen om iets van de wereld te zien. De wereld, of beter: de Hindoestaanse wereld, komt naar je toe in de film Faith Connections. Regisseur Pan Nalin vertelt in zijn documentaire het verhaal van een handjevol mensen dat samen met miljoenen andere Hindoestanen naar Kumbh Mela reist, één van de grootste religieuze evenementen ter wereld, waar mensen hun zonden af wassen in de heilige rivier. Te midden van de enorme mensenmassa ontmoet Nalin een paar bijzondere mensen dat het verhaal van de docu vormt.

In 2013 reisde de Indiase regisseur af naar Prayag waar drie heilige rivieren samenkomen en waar eens in de 12 jaar het Kumbh Mela feest plaatsvindt. Dat dit voor hindoes een heel belangrijk feest is, wordt duidelijk in de eerste paar minuten van de documentaire: “Ik ga liever dood dan dat ik de Mela mis”, vertelt een vrouw aan Nalin. Omdat Kumbh Mela iedere drie jaar in één van de vier heilige rivieren in India plaatsvindt, is de cyclus na 12 jaar rond en daarom is het bijna van levensbelang dat je als hindoe naar de dichtstbijzinde Kumbh Mela gaat.

Hoewel de trailer mij niet direct aansprak, kwam ik daar aan het einde van de film direct op terug. Want Faith Connections is een prachtige film. Niet alleen vanwege de kleurrijke beelden die zo’n plek als Kumbh Mela met miljoenen mensen in gekleurde kleding en een felle zon opleveren, maar ook vanwege de verhalen van de mensen die al even kleurrijk zijn. Je wordt geraakt door de oude yogi die een tweejarige vondeling met alle liefde van de wereld opvoedt, je gaat mee in de zoektocht van de twee ouders die hun zoontje kwijt zijn geraakt in de mensenmassa en je raakt gefascineerd door het slinkse, negenjarige jongetje dat weg is gelopen van zijn ouders en helemaal alleen naar de Mela is gereisd. Bovendien werkt de manier waarop Nalin de camera gebruikt soms verstikkend: alsof je zelf in die mensenmassa staat en mini stapjes tegelijk neemt om vooruit te komen.

Een film hoeft je wat mij betreft niet altijd iets mee te geven of te leren. Maar toen ik terug naar huis fietste bedacht ik me wel dat deze film mij iets had laten zien. Want hoewel we op deze wereld allemaal heel andere levens leiden, zijn er ook bijzonder veel overeenkomsten tussen ons allemaal. En misschien is dat wel wat ons verbindt.

Geschreven door Bianca Schrijver