Een lesbisch stel rijdt door de straten van Palermo, Sicilië. Ze zijn hier voor een bruiloft gekomen en het is duidelijk dat ze elkaar en het rijden al lang zat zijn. Een van de twee, Rosa, gespeeld door Emma Dante, tevens de regisseuse en scenarioschrijfster van de film, laat weten dat ze hier eigenlijk liever niet heen was gekomen en haar moeder absoluut niet wil tegenkomen.

Tegelijkertijd rijdt een Siciliaanse familie, bestaande uit een weduwenaar, zijn oude schoonmoeder, die de auto bestuurt, en een paar jengelende kinderen op de achterbank, na een dag aan het strand naar huis. In een wijk met hele smalle straatjes komen de twee auto’s elkaar tegen. Ze kunnen niet langs elkaar heenrijden, en beide bestuurders, Rosa in de ene auto en de oude vrouw in de andere, weigeren zich een stukje achteruit te rijden, zodat de ander kan passeren. Beide vrouwen zijn vastberaden niet toe te geven.

Wat begon als een conflict tussen de bestuurders van twee auto’s, groeit uit tot iets veel groters: iedereen uit de omgeving gaat zich ermee bemoeien: mensen spreken de bestuurders moed in of proberen ze juist over te halen toe te geven en er wordt zelfs een weddenschap gesloten om wie het ’t langst zal volhouden.

Je zou als toeschouwer kunnen denken: ‘waar gáát dit over?’ en de hele toestand een ‘typisch gevalletje Italiaans temperament’ kunnen noemen, maar langzamerhand wordt steeds duidelijker dat er hier meer speelt dan op het eerste gezicht aan de hand lijkt te zijn. Zonder dat er expliciet de geschiedenis van de twee vrouwen verteld wordt, krijgen we als toeschouwer door dat het hier gaat om een stroeve relatie tussen een moeder en een dochter, die elkaar een hele tijd niet hebben gezien.

Zo lijkt de film eerst komisch en absurd, maar wordt deze uiteindelijk heel ontroerend. Emma Dante geeft met simpele verhalende middelen het resultaat van een dramatische geschiedenis weer. De sfeer van Sicilië weet zij prachtig neer te zetten, zoals alleen iemand, die zelf afkomstig is uit het gebied, dat kan. De film is waarschijnlijk voor een belangrijk deel autobiografisch en dient er, naast het vertellen van het verhaal over moeder en dochter ook toe een beeld te schetsen van een deel van Italië, dat een achterstand heeft op de rest van het land. Dit wordt duidelijk uit de leefwijze van de Sicilianen die in beeld komen en het contrast tussen hen en de twee vriendinnen.

Relaties zijn een belangrijk thema in deze film. Relaties tussen moeder en dochter, tussen vriendinnen, tussen grootmoeder en kleinzoon en ga zo maar door. Deze relaties worden op een mooie, genuanceerde wijze weergegeven door Dante. Er zitten wat dat betreft een paar prachtige scènes in, die Una Via à Palermo meer dan het kijken waard maken.

Geschreven door Emily Rhodes