“Wat als?” Is een vraag die gemiddeld genomen vaak wordt gesteld in een mensenleven.

The Reunion heeft, wat deze vraag betreft, echter wel een heel speciale invalshoek.

Anna werd tijdens haar middelbare schooltijd niet geaccepteerd. Zij werd gepest, buitengesloten, genegeerd en voor gek gezet door haar toenmalige klasgenootjes.

20 jaar later wordt er een reünie gehouden met de klas. Alleen komt Anna daar pas later achter; ze was niet uitgenodigd.

In deze film stelt zij de vraag; Wat als ik wel naar de reünie was gegaan? Wat wilden mijn oud-klasgenoten vermijden?

Zij gaat de confrontatie aan door een fictieve scène te maken waarin zij wel naar de reünie gaat. Waar haar klasgenoten toespraken houden over hoe saamhorig de klas wel niet was, spreekt zij over de onvermijdelijke hiërarchie in de klas en de nare streken die haar klasgenoten haar toen hebben geleverd. Waren zij echt nog maar kinderen?

Om het maar clichématig te verwoorden: het verleden herhaalt zich.

Echter is dit enkel een nabootsing van wat had kunnen zijn.

Het komt nog dichterbij de werkelijkheid als zij op de waarheid gebaseerde scènes laat zien waarin zij haar ‘echte klasgenoten’ de film laat zien over de reünie.

De reacties van haar oud-klasgenoten lijken op het eerste gezicht geschokt en berouwvol, maar ze blijken al snel slecht tot op het bot.

De film laat je nadenken over hoe jij de middelbare school hebt ervaren. Was er een hiërarchie in de klas? Welke rol speelde jij in de klas? Hoe zou een reünie over twintig jaar verlopen?

Maar vooral over de vraag: waren jullie nog maar kinderen?

Sterk concept, vreemd verhaal, en eindelijk een antwoord op de vraag: “wat als?”