Een dromerige jongen in het gras, een vervelend zusje dat meezingt met Britney Spears, een alleenstaande moeder die orde probeert te houden en een eerste verhuizing. Zo begint Boyhood, een film waarin de kijker de zesjarige Mason volgt over een periode van twaalf jaar.

Dat Linklater van langdurige projecten houdt is wel duidelijk. Naast zijn trilogie Before Sunrise, Before Sunset en Before Midnight heeft hij zich met Boyhood in het diepe gegooid. Het bijzondere aan Boyhood is dat Mason voor de ogen van de kijker verandert van kind tot jongvolwassene, en dat in een paar uur tijd. Daarmee nam Linklater een groot risico door een zesjarige jongen te casten en deze twaalf jaar te volgen. En niet alleen Mason, maar ook zijn familie groeit mee. Actrice Patricia Arquette (True Romance) en Linklater veteraan Ethan Hawke (Before Sunrise) gingen ook akkoord met Linklater’s ambitieuze experiment.

De film wordt niet gekenmerkt door een standaard structuur. Het zijn momenten uit het leven van Mason, aan elkaar geplakt, zonder duidelijke overgang. Een opeenstapeling van onvermijdelijke gebeurtenissen. Een nieuw huis, kapsel of andere kleding duiden aan dat we ons in een andere fase van zijn leven bevinden. Mason groeit op van een dromerig kind naar onhandige puber, met de nodige herkenbare situaties zoals onzeker zijn over je toekomst en een eerste gebroken hart. We zien hoe Mason en zijn familie worden gevormd door deze momenten, zoals ieder persoon wordt gevormd door momenten in zijn leven.

Ook de cultuur verandert mee met de hoofdpersonen. Van presidentiële campagnes tot popsongs, voor veel kijkers herkenbare elementen van de afgelopen twaalf jaar. Van spelcomputers tot smartphones, discussies over Facebook en het nieuwste boek van Harry Potter.

De ijzersterke performance van Ethan Hawke in de rol van Mason’s vader laat zien hoe zeer personen kunnen veranderen. Van afwezige, onervaren vader verandert hij in een toegewijde family-man. Ook Patricia Arquette als alleenstaande moeder zet een indrukwekkende performance neer.

Hoewel ik het acteerwerk van Ellar Coltrane erg geloofwaardig vond als kind, verloor hij naar mijn mening de natuurlijke manier van acteren naarmate hij ouder werd. Aan de andere kant paste dit ook wel weer goed bij zijn rol als ongemakkelijke tiener.

Boyhood is een indrukwekkend en confronterend portret van het opgroeien van een familie. De tweeënhalf uur vlogen voorbij, zoals een leven doorgaans aan je voorbij vliegt. Een geslaagd experiment.

Geschreven door Stella van Meersbergen