Aydin was ooit eens acteur. Nu ontglippen hem de dagen als eigenaar van een hotelletje, dat hij runt met zijn veel jongere vrouw Nihal en zijn zus Necla. Als de winter iedereen naar binnen dwingt en de kou de toeristen verdrijft, komen de verhoudingen onder spanning te staan. Winter Sleep is een zeer rustig ontwikkelend drama, gesitueerd in het schilderachtige Cappadocië. Aydin heeft het acteren achter zich gelaten en als huisjesmelker en hoteleigenaar waant hij zich god in zijn kleine rijk. In de zomer is het druk maar in de winter verdwijnen de toeristen, komt men op elkaars lip te zitten en slaat de verveling toe. Langzaam maar zeker worden de scheuren duidelijk. Het huwelijk is niet meer wat het geweest is, broer en zus liggen in de clinch en een stille klassenstrijd speelt zich af tussen Aydin en een van zijn verarmde huurders. Elke dialoog in de film heeft een dubbele lading. Expliciet zijn het gesprekken, discussie of ruzies. Impliciet zijn het betogen over de menselijke conditie en wat een leven de moeite waard maakt. In deze dialogen krijgen de karakters dimensies die normaal alleen in (zeer goede) boeken te vinden zijn. Door de film heen worden de karakters uitgediept en getransformeerd. Zo oogt de hoteleigenaar Aydin aan het begin als een sympathieke en rustige man, maar door de film heen ontpopt hij zich tot de lichtelijk misogyne despoot die in hem verstopt zit. De film zet aan tot nadenken, maar ook tot slaap. De dikke drie uren die de film inneemt, duren lang. In mijn opinie moet een film elk shot en elke minuut kunnen verantwoorden. Elke tijd die een film van iemands leven vraagt, moet noodzakelijk zijn. Om een film drie uur te laten duren, moet de regisseur goede en moverende redenen hebben. Winter Sleep zit vol met ‚uren’ durende dialogen die niet altijd even noodzakelijk zijn voor het overbrengen van hun boodschap. Winter Sleep gaat daarmee niet alleen over verveling, het wekt het ook op sommige momenten op. Daarmee is Winter Sleep natuurlijk niet gelijk afgeschreven. De film heeft vele sterke kanten en laat zich lenen voor uren van na praten. Of hij de Gouden Palm verdiend heeft, is wellicht te betwijfelen. Desondanks is het een zeer overtuigende, sterk geacteerde en prachtig gecomponeerde film die zeker verdient bekeken te worden (als je uitgeslapen bent).

Geschreven door Aldo Kempen