Velen van ons zijn opgegroeid zonder het Rijksmuseum. Het museum was namelijk gesloten voor verbouwing tussen 2003 en 2013. Oeke Hoogendijk heeft in deze tien jaar de verbouwing met alle mensen daar omheen gefilmd. Wat in vijf jaar klaar had moeten zijn duurde uiteindelijk tien jaar, dit zie je terug in een hoop drama in Het Nieuwe Rijksmuseum.

De film begint geheimzinnig, het Rijksmuseum in de mist, bouwvakkers zijn bezig met heftig werk, vonken spatten in het rond, hele muren worden gesloopt en alles zit onder de modder. Door deze beginscene snappen we wat een immens project de verbouwing van het Rijksmuseum is. Een groot, oud en complex gebouw dat kunst moet herbergen, dat knap je niet even op.

Aan de hand van de ontwikkelingen rondom de verbouwing zien we alle betrokkenen praten. De eerste directeur, de tweede directeur, de architect, de conservatoren, de binnenhuisarchitect en ga zo maar door. De directeuren en de architect hebben een conflict met de fietsersbond rondom de doorgang onder het Rijksmuseum, dit blijft de gehele film lang slepen. Bij de conservatoren zien we intense liefde voor de kunst, tot op het ontroerende af. Deze mensen raken hoe langer hoe meer gefrustreerd dat het publiek hun geliefde werken niet kan bezichtigen.

De betrokkenen besteden veelal tien jaar van hun werkend leven aan dit project. De documentaire brengt prachtig in beeld wat dit voor deze mensen betekent. Liefde voor het gebouw en de kunst, woede door onenigheden en wanhoop omdat het af moet. Het drama dat dit oplevert neemt je mee. Jaren lang heb je langs een gebouw gefietst dat dicht was, zonder besef wat er achter die hoge muren gebeurde. Als je deze documentaire gezien hebt, kun je door het museum lopen met het besef wat er aan de verbouwing vooraf is gegaan.

Een prachtig moment is wanneer het huisje van de huismeester gesloopt gaat worden. Hij heeft bijna tien jaar in een huisje voor het museum gewoond om op het museum te kunnen letten.  Als de verbouwing klaar is, is zijn hulp niet meer nodig. De scene waarin hij staat het kijken hoe een bulldozer zijn huis kapot maakt is aandoenlijk.

Het lijkt misschien saai om bijna twee uur te kijken naar de verbouwing van een museum, maar dat is niet waar. De documentaire zit goed in elkaar, het lijkt alsof Oeke op elk belangrijk moment aanwezig is om dit op te nemen. Daarnaast zijn de beelden van het museum prachtig, het Rijksmuseum is een indrukwekkend gebouw en dat wordt goed in beeld gebracht. Wat de documentaire draagt zijn de mensen die er in voorkomen. Door de documentaire te zien, krijg je meer inzicht in wat dit bijzondere werk voor ze betekent. Voor iedereen die wel eens in het Rijksmuseum is geweest of er nog naar toe wil is deze film een ware aanrader. Maar ook als je gewoonweg een interessante documentaire wilt zien, kun je gerust naar deze film toe.

Geschreven door Lottie van Haastrecht