In Turist is het perfecte Zweedse gezin op welverdiende vakantie in de Franse Alpen. Hij (Tomas, gespeeld door Johannes Bah Kuhnke); midden-dertig, aantrekkelijk, drukke baan, innemend. Zij (Ebba, gespeeld door Lisa Loven Kongsli); ook midden-dertig, beeldschoon, zorgzame moeder, charmant. En dan nog hun twee voorbeeldige tienerkinderen; Harry en Vera. Vanwege Tomas’ drukke baan is het gezin nu echt toe aan wat tijd samen. Wanneer ze op de tweede dag een pauze nemen van het skiën en een hapje eten op het terras van een bergrestaurant, dreigt er ineens een lawine hun kant op te komen. Aanvankelijk probeert Tomas zijn gezin nog gerust te stellen: ‘Rustig maar! Dit is een gecontroleerde lawine, er is niks aan de hand!’ maar als de lawine ineens in razend tempo dichterbij komt grist hij zijn handschoenen en iPhone van tafel en rent keihard weg, weg bij zijn gezin.

Het blijkt uiteindelijk toch slechts om een wolk stuifsneeuw te gaan en iedereen lijkt dan ook ongedeerd wanneer Tomas heel nonchalant weer terug naar zijn gezin loopt. Lijkt ongedeerd; want het feit dat Tomas eerst zijn eigen hachje probeerde te redden, zorgt voor een flinke deuk in zijn relatie met Ebba. Dit gegeven, en vooral de nasleep ervan, vormt de rode draad door deze film. Dit is ook meteen de kracht van Turist; de film pakt je meteen met een groots en heftig begin, maar vind daarna snel rust waardoor prachtige scènes met grote spanningsbogen het gevolg zijn. Zo wordt er gespeeld met sneeuwwitte beelden voorzien van langdurige stiltes. Andere keren is er enkel indrukwekkende harde Vivaldi muziek te horen, met als beeld de imposante sneeuwschuivers die de pistes prepareren voor een nieuwe dag.

Tomas reactie op het hele voorval is voornamelijk ontwijkend; hij is de leider van het gezin, de charismatische zakenman. Hij kan dan ook moeilijk accepteren dat er ook nog een andere kant van zichzelf is, die in deze noodsituatie pijnlijk naar voren is gekomen. Hoe goed kent hij zichzelf nu eigenlijk? Was het echt een instinctieve manier van handelen of is dit eigenlijk het moment waarop pijnlijk duidelijk wordt dat Tomas’ zijn prioriteiten niet goed stelt?

Ebba is van mening dat dit laatste het geval is. Ook zij probeert de situatie met veel moeite een plekje te geven. Door het ontkennende gedrag van Tomas voelt ze zich voor gek gezet en eenzaam. Deze gevoelens uit ze eerst door het voorzichtige evalueren van de situatie, maar haar onbeantwoorde gevoelens wordt steeds groter. Uiteindelijk wordt een bevriend stel ook betrokken bij de situatie, Fanni en haar dertig jaar oudere vriend Mats. Het stel wordt ongevraagd omgedoopt tot therapeut, maar zorgt daarnaast ook voor de nodige humor in de film. Deze humor is vooral afkomstig van Mats; deze heeft veel sympathie voor Tomas en probeert dit met ietwat onhandige maar scherpe opmerkingen te uiten. Immers, zijn we ook eigenlijk niet allemaal bang voor wat er gebeurt wanneer ons vertrouwde leventje zomaar ineen dreigt te storten? En wat blijft er nog over als ons zelfbeeld ineens niet meer lijkt te kloppen?

Geschreven door Annelies