Call Me by Your Name voelt aan als een droomachtige zomervakantie. De film vertelt het verhaal over de zeventienjarige Elio die met zijn ouders de zomer doorbrengt in Noord-Italie, in eerste instantie met zijn boeken, wachtend tot de zomer weer voorbij is. Daar verandert echter al snel iets aan met de komst van Oliver, een Amerikaanse student die Elio’s vader bijstaat in zijn onderzoek.

Als je niet een beetje verliefd wordt op Elio en Oliver, dan wordt je dat wel op het prachtige Noord-Italiaanse landschap, schitterend in beeld gebracht door regisseur Luca Guadagnino. We volgen Elio fietsend door het landschap en in en rond het idyllische landhuis van zijn ouders, waar hij door de boomgaard loopt en aan het zwembad ligt, een knipoog naar Guadagnino’s film A Bigger Splash uit 2015 (op zijn beurt weer gebaseerd op La Piscine uit 1969). Ook de muziek brengt het gevoel van de film goed over. De Italiaanse hits uit ’83 nemen je mee naar de zomerfeestjes waar Elio van een afstandje de dansende Oliver observeert, Elio speelt voor Oliver Bach op de piano en de nummers die Sufjan Stevens maakte voor de film spiegelen perfect af hoe Elio zich voelt.

De seksuele geaardheid van Elio en Oliver die in de titel wel duidelijk naar voren komt, lijkt tijdens deze zorgeloze vakantie in dit warme gezin niet de nadruk te krijgen. Elio’s ouders hebben wel een vermoeden dat er meer speelt tussen de jongens, en Elio’s vader heeft het in een openhartig gesprek over hun bijzondere band, maar deze is bijzonder door de connectie die zij hebben, niet door het feit dat ze homoseksueel zijn. We volgen Elio in zijn ontluikende relatie met Oliver, en de onzekerheid die hierbij komt kijken. Bijvoorbeeld de manier waarop Oliver, onafhankelijk en onbekommerd, midden in een conversatie Elio verlaat met een joviaal Amerikaans ‘later!’. Daarna zien we echter ook het verlangen, en als de vonk dan uiteindelijk overslaat, de liefde. Door het niet vertonen van expliciete seksscenes lijkt Guadagnino ook hier geen statement te hoeven maken, dat Elio en Oliver twee mannen zijn maakt dan niet zo veel meer uit.

Guadagnino laat de kracht zien van een eerste liefde, de onzekerheid die daarbij komt kijken maar ook hoe mooi het kan zijn. Helaas tikt de tijd verder en komt aan alles een eind, de film, de zomer. Call Me by Your Name doet je beseffen dat we niet moeten treuren om wat er voorbij is, maar gelukkig kunnen terugkijken op wat er gebeurd is.

Geschreven door Isa Vroom