“What you see is what you get.” Een statement dat in mijn ogen perfect past bij Anne Gruwez, Belgische onderzoeksrechter en hoofdpersonage van de film So Help Me God. Het plot wisselt steeds tussen haar gesprekken met “cliënten”, zoals ze de verdachten noemt, en haar rol in het oplossen van een ‘coldcase’, waarbij twee prostituees zijn vermoord.
De gehele documentaire is vanuit het ‘fly on the wall’-perspectief gefilmd: zonder interactie tussen de personages en de camera. Dit is de puurste vorm van documentaire maken, omdat er geen indringing is van de camera op het verhaal. Hierdoor krijgen wij als kijker een uniek en ongecensureerd beeld van het dagelijks leven van Anne Gruwez. Ze heeft geen tijd voor politiek correcte onzin, is recht voor haar raap en eerlijker dan wie dan ook. Een vrouw naar mijn hart, die deze film een waar genot maakt om naar te kijken. De film is niet bedoeld voor mensen met een zwakke maag: het uitgraven van een graf wordt volledig in beeld gebracht en er wordt geen detail achterwege gelaten als de onderzoeksrechter commentaar geeft op de staat van het lijk. Verder komen heftige onderwerpen zoals incest, huiselijk geweld en moord aan bod, die niet vaak gezien worden als humoristisch, maar de manier waarop Gruwez hiermee omgaat zorgt vaak voor hilarische momenten. Ze is direct en prikt gelijk door alle onzin heen, maar het is goed te zien dat ze passie heeft voor dit werk en haar hart op de juiste plek heeft zitten. Ze is ervan overtuigd dat het beter is om te zorgen dat deliquenten zich goed voorbereiden op hun terugkeer in de maatschappij dan dat ze voor lange tijd naar de gevangenis worden gestuurd, iets waar de Amerikanen nog wat van kunnen leren.
Kortom, deze film geeft een intiem kijkje in een beroep dat voor velen van ons onbekend is en laat ons kennismaken met een unieke vrouw die we niet snel zullen vergeten. Complimenten geef ik ook aan de makers Jean Libon en Yves Hinant die dit verhaal hebben gevonden en het zo puur mogelijk hebben verteld. Over So Help Me God ben je niet snel uitgepraat en deze documentaire kan ik iedereen aanraden.
Geschreven door Siebe Boot