Met Barry Jenkins als regisseur, James Laxton als cinematograaf en Nicholas Britell als componist van de original score waren de verwachtingen hoog. Wat mogen we anders verwachten van het trio dat ons drie jaar geleden Moonlight bracht? If Beale Street Could Talk is bij hen dan ook in goede handen; iets wat de eerste Amerikaanse filmadaptatie van een roman van James Baldwin verdient. Centraal staat de tedere liefdesverhouding tussen de 19-jarige Tish en de 22-jarige Fonny, die als beste vrienden zijn opgegroeid en later ook de romantische liefde voor elkaar hebben ontdekt. Hun liefdesverhaal zien we ontwikkelen door de ogen van Tish, langs alle eerste keren die ze met Fonny meemaakt. Maar het verhaal volgen we niet in chronologische volgorde. Verwikkeld met de opbloeiende liefde zien we namelijk de ontwikkeling van de pijnlijke gebeurtenissen als Fonny ten onrechte wordt beschuldigd van verkrachting van een Puerto Ricaanse vrouw, en in de gevangenis terecht komt.

In de esthetische beleving van If Beale Street Could Talk zijn de makers direct te herkennen. Net als in het Oscar-winnende Moonlight spelen de kleuren, belichting, aankleding en muzikale arrangementen in perfecte harmonie samen in de creatie van niet zomaar een film, maar een emotionele ervaring. De wereld die wordt geschetst in het boek, geplaatst in Harlem in de vroege jaren zeventig, brengt Jenkins op deze wijze uitstekend tot leven. Het omzetten van de omschrijvingen uit het boek in beelden voegt een nieuwe dimensie toe aan het verhaal, en hierin ligt de ruimte voor de filmmakers om de juiste elementen samen te brengen. Met betrekking tot de verhaallijn, de volgorde en de dialogen is ervoor gekozen zo dicht mogelijk op de tekst te blijven, waardoor ik het boek direct voor mijn ogen uitgespeeld zag worden. Zo begint de film net als het boek vrijwel meteen met hoe Tish tijdens haar bezoek in de gevangenis bij Fonny aankondigt dat ze zwanger is. De dreigende onzekerheden over Fonny’s tijd in gevangenschap en de beperkte mogelijkheden hem vrij te krijgen zorgen voor een donkere wolk boven het geluk van de zwangerschap.

Deze dreigende, donkere wolk is een opeenstapeling van de onrechtvaardigheden van een systeem van institutioneel racisme. Binnen de families van zowel Tish als Fonny is het merkbaar dat de verschillende lagen van woede en angst die dit met zich meebrengt diepgeworteld zijn, hoewel hier op verschillende manieren mee om wordt gegaan. Naast de alledaagse zoektocht naar geluk in de kleine dingen van het leven en bij elkaar is een confrontatie met de gereproduceerde werkelijkheid van dit systeem nooit ver weg. Deze confrontatie hangt ook boven het proces om Fonny uit de gevangenis te krijgen, aangezien het ten grondslag lag aan zijn aanhouding en elke stap hieropvolgend met opzet moeilijk wordt gemaakt. Wanneer Tish haar zwangerschap aankondigt bij haar familie zien we dan ook niet alleen hoe zij zich schrap zetten voor de komst van een baby waarvan de ouders pas net zelf de touwtjes van het volwassen leven in handen aan het nemen zijn. Wat ook merkbaar is is de schrijnende bezorgdheid van een groep mensen die weten dat de vader van deze baby het slachtoffer is geworden van een systeem dat zich ook altijd tegen hen heeft gekeerd, en waaraan moeilijk te ontsnappen valt, ongeacht hoe evident het onrecht is.

Bewonderingswaardig zijn de prestaties van Regina King, in de rol van Tish’ moeder Sharon, die de gecompliceerde taak op zich neemt om af te reizen naar Puerto Rico in een poging de vrouw die Fonny heeft aangewezen ervan te overtuigen dat hij de dader niet kan zijn. King’s acteerprestaties zijn van tijd tot tijd wel in duidelijk contrast met de dialogen in enkele scènes, die door een vrij statische uitvoering soms meer lijken te passen in een toneelstuk dan een film.

Jenkins probeert hard om in het benadrukken van de onrechtvaardigheid aandacht te blijven houden voor de liefdevolle en kwetsbare kant van het verhaal van Fonny en Tish, datgene waar enkel aandacht voor zou moeten kunnen zijn. If Beale Street Could Talk wisselt tussen de bijna te zoete, sprookjesachtige scènes tussen Tish en Fonny (wie kan het ze kwalijk nemen?) en de worstelingen van Tish en de families om Fonny vrij te krijgen en tegelijkertijd een nieuw leven op de wereld te brengen. Hij laat hiermee zien dat hij de hoge verwachtingen meer dan waar kan maken.

Geschreven door Rowan Stol