Een prachtige rode Saab 900 zweeft over wegen die eindeloos lijken. Het komt alsmaar terug in Drive My Car, en is een beeld waar je in de film zorgeloos op kan vertrouwen. De setting van Japan is voor ons Westerse kijkers moeiteloos interessant om te zien: de heuvellandschappen en waanzinnige architectuur. Echter is deze vaak gelimiteerd tot de binnenkant van hoofdrolspeler Yüsuke’s auto. 

Drive My Car toont in de eerste instantie een deel van Yüsuke’s ogenschijnlijk ideale huwelijk met Oto, beide toonaangevende figuren in de tv- en theaterwereld. De cliché overspel trope ontbreekt echter niet. Pas na  40 minuten begint Drive My Car eigenlijk pas echt, of misschien beter gezegd opnieuw. Wanneer Yüsuke en Oto op het punt staan een gesprek te hebben wat hun relatie met elkaar kan veranderen, treft Yüsuke Oto dood aan in hun appartement. Vervolgens springt de film 2 jaar vooruit, en wordt hij als gastregisseur gevraagd voor een theaterfestival in Hiroshima. Hier krijgt Yüsuke de jonge vrouw Mikasi als chauffeur toegewezen. Zijn initiële weerstand hiertegen verdwijnt snel, wanneer hij merkt hoe fijn ze rijdt. De film volgt de aanloop naar het toneelstuk wat Yüsuke voorbereid met de cast.

De openingsscène trekt je aandacht. In bed vertelt de naakte Oto een erotisch verhaal wat in haar is opgekomen tijdens seks met Yüsuke. Op deze momenten raakt Oto geïnspireerd en ratelt ze woorden achter elkaar, alsof ze een lang geoefend stuk voordraagt. Hoewel deze scène een erotische, spannende lading heeft – je weet nog niks over de personages – blijkt het lastig om de gehele film de gesproken tekst zo aandachtig te blijven volgen. Dat is wel een ding, want Drive My Car leunt grotendeels op tekst, in plaats van tekst, beeld en geluid samen. Daarom mis je al snel veel als je heel even vergeet ondertiteling te lezen omdat je aandacht ligt op iets anders in het beeld.

Yüsuke’s contact met andere personages lijkt veel te draaien om zijn eigen rouw om Oto beter te begrijpen, en zo zichzelf. Er wordt veel niet gezegd, maar deze indirecte communicatie leidt uiteindelijk toch naar meer antwoorden voor Yüsuke, en lagen in de film. Langzaam maar zeker. Of alle kijkers de vele lagen en impliciete boodschappen zullen opvangen is alleen de vraag. 

De interpretatie van Drive My Car, dat gebaseerd is op het korte verhaal geschreven door Haruki Murakami, is gestretcht tot een drie uur durende film. Een commitment niet alleen door de lengte van de film, maar ook in de behoefte om de film te analyseren en uit te pluizen. Ondanks de sympathie die velen zullen voelen voor eigenlijk wel alle prominente personages, is Drive My Car hierdoor waarschijnlijk toch niet voor iedereen. 

Geschreven door Gaia van Maanen