Gisteravond is het World Cinema Amsterdam van start gegaan. Een filmfestival waarbij jonge filmmakers uit Latijns-Amerika, Azië en Afrika de Amsterdamse filmhuisbezoeker door speelfilms en documentaires een inkijkje geven in de levens en de sociale-politieke situatie van het land waar zij vandaan komen.
Tien dagen lang zullen films vertoond worden in Rialto, De Balie, het Vondelpark Openlucht theater en het tot buitenbioscoop omgetoverde Marie-Heinekenplein. Gedurende het festival worden in totaal 39 films binnen drie hoofdcategorieën laten zien.

Er worden negen competitiefilms vertoond die in de Award Ceremony op de slotdag van het festival strijden om de publieks- en juryprijs van beide €5000. Vorige jaren wonnen films als The Wound en Bar Bahar (2017) en Aquarius in 2016.
Ook worden dit jaar films binnen het thema Cine Cubavertoond. Cubaans filmtalent krijgt de kans hun werk te laten zien aan het Amsterdamse filmpubliek. Een groot deel van de films is tot stand gekomen door een bijdrage van Go Cuba!, een fonds dat drie jaar geleden door World Cinema Amsterdam en het Ministerie van Buitenlandse Zaken is opgezet.  Op de borrels en feestjes na afloop van de filmvertoningen zullen veel van de filmmakers aanwezig en aanspreekbaar zijn.
Het WCA fungeert ook als premièreplatform voor filmhuisfilms die de komende maanden in de Amsterdamse bioscopen te zien zullen zijn. In deze categorie worden voorpremières vertoond van films als Rey (Special Jury Award IFFR 2017) en het al veelbekroonde The Reports on Sarah and Saleem.

LA RIOT heeft drie films uitgekozen die zeer de moeite waard zijn om in de aankomende tien dagen te bekijken:

3 Faces

Dit is de nieuwste film van de beroemde Iraanse documentairemaker Jafar Panahi. Ondanks het door de Iraanse autoriteiten opgelegde filmverbod, gaat Panahi nog steeds illegaal te werk als filmmaker. Veel van zijn werk wordt zeer goed ontvangen op de Europese filmfestivals: met Taxi Teheran won Panahi in 2015 een Gouden Beer voor Beste film op het Berlijnse filmfestival, een prijs die hij vanwege een huisarrest niet op kon komen halen.
In 3 Faces reist Panahi samen met de beroemde Iraanse actrice Behnaz Jafari naar het platteland van Iran. Ze gaan op zoek naar een Iraans meisje dat zich beklemd voelde in de conservatieve en traditionele leefregels en hen via een videoboodschap om hulp vroeg. Afgelopen mei is de film genomineerd voor een Gouden Palm op het filmfestival in Cannes.

Vrijdag 17 augustus 19:15 in Rialto

Zaterdag 18 augustus 18:45 in Rialto

Zaterdag 25 augustus 20:00 in De Balie

The Reports on Sarah and Saleem

We blijven in het Midden-Oosten en gaan naar een film van de Palestijnse filmmaker Muayad Alayan. In zijn nieuwste film zet Alayan zijn maatschappijkritische traditie voort van films die de bedenkelijke sociaal-politieke situatie in Israël belichten. Zijn vorige speelfilm Lesh Sabreen? vertelt het verhaal van een groep Palestijnse jongvolwassenen die door de politieke situatie in de bezette gebieden gelimiteerd wordt hun dromen en ambities waar te maken. In The Reports on Sarah and Saleem wordt een liefdesrelatie beschreven tussen de joodse Sarah en Palestijnse Saleem. Als Sarah haar café gesloten heeft en Saleem klaar is met zijn bestellingen zoeken ze elkaar regelmatig op in een bestelbusje aan de rand van de stad. Ze zijn alleen gevaarlijk bezig, als ze betrapt zouden worden zou dat niet alleen hun huwelijken in gevaar brengen: Sarah is getrouwd met een hoogstaande Israëlische legerofficier, wat er nog een extra politieke dimensie aan geeft. Het gaat een tijdje goed, totdat ze op het verkeerde moment op de verkeerde plek worden gesnapt, met alle gevolgen van dien.

Donderdag 18:45 in Rialto

Weldi

Van alle landen in het Midden-Oosten is Tunesië hofleverancier van jihadstrijders aan Syrië. Filmmaker Mohammed Ben Attia probeert in Weldi de complexe psychologische, emotionele en economische krachten hierachter te doorgronden.
De negentien jaar oude zoon Sami van een Tunesisch middenklasse gezin zit in de laatste fase van zijn middelbare school en belooft een goede toekomst te krijgen. Zijn ouders maken zich alleen zorgen over de ernstige migraineaanvallen die hun zoon blijven teisteren. Al het geld dat vader Riadh als hijskraanmachinist in de Tunesische haven verdient, gaat op aan medische hulp voor zijn zoon. Als alles net beter lijkt te gaan, verdwijnt Sami.
De film behandelt hoe zijn ouders omgaan met het verlies, de schaamte en de schuldgevoelens en laat het contrast zien tussen de stille wanhoop waar de ouders in leven en het gevoel van zingeving dat Sami heeft gevonden door te dienen in een ‘Heilige Oorlog’.

Zaterdag 25 augustus in De Balie en Rialto

LA RIOT zal de komende periode af en toe verslagen en recensies plaatsen van de op het WCA tentoongestelde films.